थोर लेखक, कलाकार लोकं आपल्या मनात घर करून असतात, त्यांच्या कलाकृती आपण आवडीने वाचतो. त्यांना नावाजतो, कौतुक करतो, डोक्यावरही घेतो. आपल्या मनात त्यांच्या बद्दल उत्तम अशी प्रतिमा तयार होते. पण काही काळाने त्यांची स्वतःची किंवा त्यांच्या बायकांची आत्मचरित्रे आपण वाचतो आणि आपल्या मनातल्या प्रतिमा धडाधड मोडकळीस येतात. आपल्या मनातल्या प्रतिमाभंजनाचे खापर आपण इतके दिवस मखरात बसवलेल्या लोकांवर फोडतो. एक आत्मचरित्र काय बाहेर येतं त्या कलाकारांची सर्वदूर बदनामी होते. ख्यातनाम आणि सगळ्यांचे लाडके लेखक पु.ल. देशपांडे आणि रणजित देसाई ह्या दोघांच्या विषयी अशीच लोकांची मनं गढुळली. नामदेव ढसाळ यांच्या बायकोचे आत्मचरित्र मी अजून वाचलं नाही पण तेही त्यांच्या खाजगी आयुष्यावर प्रश्नचिन्ह निर्माण करतेय असं ऐकिवात आहे.
इथे मला नेहमी प्रश्न पडतो की ही झाकली मूठ उघडली नसती तर समीक्षकानी कुणाला बरं नावं ठेवली असती, आपलं खरं रूप जगापुढे येऊ देणं म्हणजे आपल्या चुकांसाठी उठसुठ जोडे खाण्याची सोय तयार करून ठेवणं का ? मुळात आपण कुणाकडूनही अगदी कुणाकडूनही परफेक्ट असण्या वागण्याची अपेक्षा का करतो, आणि अशी अपेक्षा करणं योग्य का? ते कलाकार आहेत, सेलिब्रिटी आहेत पण आधी ते माणूस आहेत, कुणी देवाचे अवतार किंवा अवलिया आणि चमत्कारि स्त्री पुरुष नाहीत. तुमच्या आमच्या इतकंच त्यांनाही चूका करण्याचा हक्क आहे. काही वेळा... न्हवे बरेचदा आपण आपला आणि इतरांचा चुका करण्याचा हक्कच मान्य करत नाही. चुकने ही सहजवृत्ती आहे, सराईतपणे आणि वारंवार केलेल्या घोडचुका आणि गुन्हेगारी वृत्ती मात्र ह्यात धरू नये.
खरंतर आपले खरे चेहरे जगापुढे आणू द्यायला मोठं धाडस लागतं, तुमचं आयुष्य उघड्या पुस्तकाप्रमाणे समोर ठेवलं तर त्याला चिकित्सा करून त्याचं पार खिळखिळ केलं जातं, ही दुनिया फार बाजींदी आहे ही तुम्हाला हसरे, परफेक्ट, बिनचूक मुखवटे घालायला भाग पाडते, मुखवटा हलला की भिंग घेऊन परीक्षण सुरू. अगदी मायक्रोस्कोप खालचा पॅरासाईट होतो तुमचा. तुमचं खरं रूप झेपत नाही जगाला म्हणून तुम्हाला आत एक बाहेर एक रहावंच लागतं. मोठेमोठे ह्यातून सुटले नाहीत , तुम्ही आम्ही तर सामान्य लोक... ह्या भीतीपायीच कित्येकजण आपल्या खाजगी गोष्टी सार्वजनिक प्लॅटफॉर्मवर शेअर करत नाहीत. सहजवृत्तीने, भावनेच्या भरात घडलेल्या सगळ्याच गोष्टी जगाच्या चव्हाट्यावर मांडायच्या लोकं टाळतात ... आपली झाकली मूठ लाखाची हाच बाणा योग्य असावा
टीप- वेगवेगळ्या बाओपिक, आत्मचरित्रावरच्या काथ्याकुटीनंतर मला जे वाटलं ते लिहिलंय, ह्याचा संजूशी संबंध नाही 😛 हो नाहीतर सगळा फोकस तिकडे जाण्याचा धोका आहे 😉
