एलिझाबेथ हि एक श्रीमंत बापाची एकुलती एक लेक, वडिलांच्या मागे अवाढव्य इस्टेटीची एकटी मालकीण म्हणजे एखाद्या राज्याची राणीच जणू. तिच्या इस्टेटीमुळं अनेक होतकरू लग्नाळू मुलगे तिला गटवायला मागे लागलेले असतात. तरीही लिझा वडिलांनी निवडलेल्या मुलाला होकार देते, त्याप्रित्यर्थ तो एक थीम पार्टी देतो. पार्टीच्या थीमनुसार लिझा सिंड्रेलाचा पोशाख घालून पार्टीत जाते. पार्टीत तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याला दुसऱ्याच एका मुलीसोबत नको त्या अवस्थेत बघते आणि घाईत पार्टी सोडून बाहेर पडते. लंडनच्या गारठणाऱ्या थंडीत आणि धुक्यात रस्त्यावरून पळताना एका गाडीला जाऊन ती धडकते. हि गाडी डॉक्टर बेरी ग्रेसनची असते जो एक अनाथाश्रम चालवत असतो, बेशुद्ध झालेल्या लिझाला तिच्या सिंड्रेलासारख्या कपड्यांवरून बेरी तिला गरीब आणि अनाथ समजून उचलून अनाथाश्रमात घेऊन येतो. दुसऱ्या दिवशी सकाळी शुद्धीवर आल्यावर लिझाला समजतं कि हे आपल्याला गरीब अनाथ समजतायेत मग ती ते नाटक सुरु ठेवते कारण तिला काही दिवस सुटका हवी असते. बेरी तिच्याहून 18 वर्षांनी मोठा, तिथं रहाताना हळूहळू बेरी व तिच्यात प्रेम निर्माण होतं. पण वयातील अंतर आणि तिथला जबाबदार चालक म्हणून बेरी कायम हे प्रेम नाकारत रहातो, कुंपणाने शेत खाल्ल असं होईल कि काय अशी त्याला भीती वाटत असते. त्यात बेरीची एक जुनी मैत्रीण असते तिचं त्याच्यावर प्रेम असतं पण बेरीचं तस काही नसतं, तर ही बया या दोघांमधील आकर्षण बरोब्बर हेरते. मग काय व्हॅम्प म्हणून ती तिचे कारनामे सुरु करते. त्यातूनही दोघांचं प्रेम फुलत जातं. लिझाचा गॉड फादर असतो ज्याच्यावर तिच्या स्वर्गीय वडिलांनी मुलीची जबाबदारी सोपवलेली असते, त्याच नाव मार्टिन. लिझा पार्टीतुन अचानक गायब झाल्यानं मार्टिन हवालदिल होतो. परत पोलिसात तक्रार देणं तिच्या श्रीमंतीमुळं नको म्हणून खाजगी गुप्तहेर लावून तो अखेरीस लिझाचा पत्ता मिळवण्यात यशस्वी होतो. लिझा आश्रमाच्या कामाला बाहेर पडते तेव्हा मार्टिन तिला रस्त्यात गाठतो आणि घरी परत चल म्हणून विनवतो, ती नकार देऊन बेरी विषयी सांगते. या दरम्यान बेरीची मैत्रीण या दोघांना भेटताना बघते आणि यांच्या विषयी नाही नाही ते बेरीच्या मनात भरवते. लिझाच्या प्रेमात पडलेला बेरी धड तिला प्रेमाची कबुली देऊ शकत नाही न धड तिला दुसऱ्या पुरुषासोबत बघू शकत. या सगळ्या घोळात त्याला तिचं श्रीमंत असणं, गडगंज संपत्तीची वारस असणं अचानक समजतं. आपल्याला तिनं अंधारात ठेवलं दयेचा गैरफायदा घेतला असे आरोप करून लिझाला आश्रम सोडावा लागतो. ती परत आपल्या महालात येते, पण तिचं जगणं हरपून जातं , हसणं नाहीस होत. तिची अवस्था बघून मार्टिन एक आयडिया काढतो आणि चॅरिटीसाठी एक ट्रस्ट बनवून त्यात बेरीला घेतो, त्यानिमित्त त्यांची भेट घडवून आणतो. खूप दिवसांनी समोर आल्यावर कोमेजलेली लिझा बघून बेरीचा जीव कासावीस होतो, त्याच्या केसात वाढलेले रुपेरी केस बघून लिझा घायाळ होते, त्या दोघांना त्या अवस्थेत सोडून मार्टिन काढता पाय घेतो. मग सगळे गैरसमज दूर होऊन राजा राणी एकत्र येतात, आणि शेवटपर्यंत आनंदात रहातात. हे झालं कादंबरीचं कथासार.
एलिझाबेथचं तरुणसुलभ वागणं, तिचं प्रेम , प्रेमापोटी एका अनाथाश्रमात दिवस काढणं, तिचं बेरीसाठी झुरण, केवळ अप्रतिम रंगवलं गेलंय. डॉक्टर बेरी हा चाळिशीतला अविवाहित अनाथाश्रम चालवणारा, त्याला लिझाविषयी वाटणारं आकर्षण तरीही स्वतःला अवरण्याची त्याची धडपड खूप आवडून जाते. ते दोघे दूर कि आपली हळहळ वाढते, हूरहुर वाटते तर ते दोघे एकत्र आले की आपलंच प्रेम मिळालं असं वाटत रहातं आणि हेच लेखिकेचे यश आहे. खूप हळुवार आणि तरल प्रेमकथा आहे ही, छोटंसं पुस्तक आहे मिळालं तर जरूर वाचा.
