Sunday, 30 July 2017

दानत

विळखा सैल होताना
तो दूर जाताना
येईल का लकाकी
कात सुटताना

भास दूर जावे
रुदन खरे असावे
प्रतिमा क्षीण हसावी
आरशात स्व बघताना

स्पर्शातले खुलासे
मिटवून टाकले मी
लावली कवाडे
तो दूर दूर जाताना

कोकीळ दूर गातो
फुलवी मोर पिसारा
फसव्या कल्पना या
सत्य रुक्ष असताना

सूर्य चंद्र तारे सुगंध
नदी समुद्र अन किनारा
सौन्दर्य कसे लिहावे
जग कुरूप दिसताना

तुझ्या दानतीचा
अंदाज मजला आला
का पदर पसरावा
कंगाल तू असताना

Monday, 17 July 2017

वांझ

"कुणा कुणाला उत्तर देऊ मी आता, आत्ता भाजी घ्यायला गेले तर तिथल्या बायका विचारत होत्या. मागच्या आठवड्यात लग्नात सगळ्यांनी तोच प्रश्न विचारून हैराण केलं. घराबाहेर जाऊच नये असं वाटतंय" ती वैतागून आणि रागाने फणफणतच घरात आली

"काय झालं इतकं भडकायला, एकच सुट्टी असते त्यातही कटकट नको यार, चहा टाक बरं एक" तो शांतपणे रिमोटवर चॅनल बदलत

"काय झालं काय, सकाळपासून तीन चहा झाले तुझे. मी काय बोलतेय लक्ष तरी आहे का. कुठंही गेलं की गुड न्यूज कधी, पेढे कधी देणार, बस करा आता प्लॅनिंग हे असलं काय काय मला ऐकावं लागतं. तुला कसं कुणी बोलत नाही सगळ्यांना मीच बरी दिसते"

"आपलं वय गेलंय का, लग्नाला आताशी कुठं 6 वर्ष झालीत , होईल सगळं नीट. तू कशाला लोकांचं बोलणं मनावर घेतेस. चल सोड ते चहा करतेस की जाऊ चौकात तिथल्या अमृततुल्यचा चहा चांगला असतो आणि परत डोक्याला ताप नसतो. घरात बसलं की कटकट असते तुझी नुसती"

"तुला कारणच पाहिजे बाहेर सटकायला, आठवडाभर मीही बाहेरच असते. रविवारी आठवड्याचे कपडे धुणे,इस्त्री, भाज्या, दळण बरीच कामं असतात. तुला कधीही मदत करावं वाटत नाही. नुसता तो टीव्ही, पेपर आणि तू काही बोललं की बाहेर पळतोस ते थेट रात्री येतोस. हे बघ मी परत सांगते मी उद्या डॉक्टरची अपॉइंटमेंट घेतेय आपण दोघेही जाऊन येऊ"

"मी ही तुला आत्ताच सांगतोय मी डॉक्टरकडे येणार नाही, मी कशाला तपासून घेऊ तूच तपासून घे. मी चांगला धडधाकट आहे, व्यायामाने कमावलेलं शरीर आहे माझ्यात खोट असूच शकत नाही. हवा बदलली की अंग धरणारी तू नक्की तुझ्यातच दोष असेल. डॉक्टरकडे जायला मी नामर्द नाही तुझी कमतरता माझ्यावर ढकलायचा उद्योग आहे तुझा ...वांझ कुठली" धाडकन दार आपटून तो बाहेर गेला

"वांझ ...अरे आपण अजून तपासून तरी घेतलंय का? आधीच मला दोषी करून टाकलंस तू" मनाने आणि शरीराने ढासळणारी ती

Sunday, 2 July 2017

सांज

ही सांज आज गीत घेऊन आली
तुझी पावले सूर देऊन गेली

पुन्हा आठवे शब्द तो एक कानी
त्या शब्दात गाथा सांगून  झाली

कोलाहल अंतरीचा शांत होत नाही
सर पावसाची आग लावून गेली

तू कोण माझा करू कसला खुलासा
नको नाव रस्त्यास या, ठेऊ निनावी ही गल्ली

नको वाद कसले जरा शांत राहू
राहू देे सामने व्हायचे  काही निकाली

कोसळत आहे हा पाऊस कधीचा
कोरड्या मनाची कड झालीय ओली