ताकानेही पोळला जीव इथे
दुधावर घ्यावा आळ कशाला
आपलेच बनतात पुरते वैरी
दुष्मनाला उगाच भार कशाला
मीही ओढते रेघा, काढते अक्षरे
अर्थहीन शब्दांचे घ्यावेत माग कशाला
माझ्यातून पुरता सरला नाही
अवकाळी पावसाचा राग कशाला
केलेस पुरते घायळही नाही
आता पुसावा हालहवाल कशाला
#अर्चना
वाटेला पावलं विसरावीत असं काही घडलंय
पुन्हा आरशाने हसणं सोडलंय
अंतरंगात डोकावणारं वहीचं शेवटचं पान तू
पुन्हा कोरंकरकरीत होऊन सजलंय
मनाला उभारी कशी यावी आता
स्वप्नं तुझ्या पापणीत डोळे मिटून निजलंय
जुन्याच खाणाखुणा अनोळखी भासतात
एका चेहऱ्यावरचं आपलेपण धुळीनं माखलंय
मीही अजून नाद सोडला नाही पुरता
बघते मी काहीतरी जे तू वळून लपलंय
#अर्चना
No comments:
Post a Comment