#यश मिळणं , यशस्वी होणं म्हणजे नेमकं काय. यशाने हवा डोक्यात जाते, यशाचे शॉर्टकट्स, यश बघून लोकं जळतात, अर्ध्या हळकुंडात पिवळा हे आणि असे अनेक शब्दप्रयोग ऐकलं की यशाची महती पटते. भौतिक सुख मिळणं हे सर्वमान्य यशस्वी असल्याचं लक्षण समजलं जातं. पैसा, कीर्ती, संतती, मनाजोगता जोडीदार मिळाला की माणूस यशस्वी झाला रे झालाची अघोषित दवंडी पिटली जाते आणि सुरू होतो त्या व्यक्तीच्या परीक्षेचा काळ. भले त्या व्यक्तीला आपण यशस्वी आहोत हे माहीतही नसते पण लोकांच्या नजरेतून ते हळूहळू समजू लागतं. यशस्वी आहेस ना मग तुझं साधं बोलणं ही अहंकारी वाटू लागते जे आधी आत्मसन्मान कॅटेगरीत मोडत असतं. यशस्वी होणं इतकं वाईट असतं की चोवीस तास अंडर सर्व्हिलन्स रहाणं नशिबी येतं. अनेक नट, लेखक, राजकीय नेते ह्यातून जात असतात. सोशल मिडियामुळे इथे वावरणारे कित्येक सामान्यजन सेलिब्रिटी स्टेट्सला जाऊन पोचले आणि थोडं का होईना त्यांच्या नशिबी हे सीसीटीव्ही प्रकरण आलं. चोवीस तास निगराणी असणे चांगली गोष्ट असावी की नसावी, सेलिब्रिटीना सामान्य माणूस म्हणून जगू द्यावं की नाही हे असे अनेक प्रश्न सोशल मिडियामुळे तुमच्याआमच्या वॉल पर्यँत येऊन ठेपले आहेत. एकमात्र सगळ्यांनी लक्षात ठेवावे की आभासी जगातलं यश आभासी असतं त्याने कुणी हुरळून जाऊ नये की कुणावर डूख धरू नये, अभासातून जितकं वास्तवात याल तितकं यशाच्या अधिक जवळ पोचाल.
यश जर का भौतिक सुखात असेल तर मग राज्यसुख सोडून सिद्धार्थ गौतम संन्यस्त का झाला असावा? यश जर पैशात असेल तर ज्यांच्या उश्या पायथ्याशी लक्ष्मी पाणी भरतेय ते सगळे अजून पैसा कमवायच्या मागे का असावेत ? यश जर चांगला जोडीदार मिळण्यात असेल तर यशस्वीपणे संसार असलेली लोकं उंबऱ्याबाहेर कोणतं सुख शोधत असतात ? या व अनेक प्रश्नांची उत्तरं मिळवायला थोडा डोक्याला ताण दिला की बऱ्याच गोष्टींचं आकलन होईल. यश मिळणं, यशस्वी होणं हा एक प्रवास असतो जो समाधानाच्या स्टेशनवर जाऊन संपतो. रूढार्थाने यशस्वी समजल्या जाणाऱ्या लोकांचा हा प्रवास निरंतर सुरू असतो तो समाधानाच्या शोधात. यशस्वीपणाच्या ज्याच्या त्याच्या व्याख्या वेगवेगळ्या आहेत. जो तो आपल्या मोजमापाने इतरांना तोलत असतो, खरंतर ही मोजणी चुकीची आहे. माझं यश जो पर्यंत मी स्वतः ठरवत नाही तोपर्यंत ते यश नसतं पण ते दुसऱ्या कुणाला यश वाटू शकतं कारण त्यांच्या मोजपट्टीवर ते तसं दिसतं. यशाचे शॉर्टकट्स कधीही नसतात, ही पळवाट नंतर अधिक लॉंग रूटवर आणून ठेवते. प्रत्येकाचे यशाचे रूट वेगळे, त्याची मोजपट्टी वेगळी, थांबे वेगळे पण सगळ्यांनाच घाई असते ती दुसऱ्यांना जज करण्याची. कष्टाला पर्याय नसतो त्यामुळे स्वतःला आपल्या क्षेत्रात अधिक एक्स्पर्ट बनवावे, अहोरात्र झोकून द्यावे मग यश तुमचंच आहे. वय वर्ष वीस ते चाळीस सतत कार्यमग्न रहावे आणि चाळिशीनंतर थोडं सुखासीन होत समाजासाठी काही करता आलं तर जरूर करावं. यश आपलं पोट भरून झालं तर दुसऱ्या मुखी घास भरवण्यात आहे, त्यात जे समाधान आहे ते पैशाने नाही मिळत. दुसऱ्यांसाठी काही करता येण्याची पात्रता सगळ्यांना मिळावी हीच सदिच्छा कारण ते सगळ्यात मोठं यश असतं.
#थिंक_पॉझिटिव्ह
#अर्चना
यश जर का भौतिक सुखात असेल तर मग राज्यसुख सोडून सिद्धार्थ गौतम संन्यस्त का झाला असावा? यश जर पैशात असेल तर ज्यांच्या उश्या पायथ्याशी लक्ष्मी पाणी भरतेय ते सगळे अजून पैसा कमवायच्या मागे का असावेत ? यश जर चांगला जोडीदार मिळण्यात असेल तर यशस्वीपणे संसार असलेली लोकं उंबऱ्याबाहेर कोणतं सुख शोधत असतात ? या व अनेक प्रश्नांची उत्तरं मिळवायला थोडा डोक्याला ताण दिला की बऱ्याच गोष्टींचं आकलन होईल. यश मिळणं, यशस्वी होणं हा एक प्रवास असतो जो समाधानाच्या स्टेशनवर जाऊन संपतो. रूढार्थाने यशस्वी समजल्या जाणाऱ्या लोकांचा हा प्रवास निरंतर सुरू असतो तो समाधानाच्या शोधात. यशस्वीपणाच्या ज्याच्या त्याच्या व्याख्या वेगवेगळ्या आहेत. जो तो आपल्या मोजमापाने इतरांना तोलत असतो, खरंतर ही मोजणी चुकीची आहे. माझं यश जो पर्यंत मी स्वतः ठरवत नाही तोपर्यंत ते यश नसतं पण ते दुसऱ्या कुणाला यश वाटू शकतं कारण त्यांच्या मोजपट्टीवर ते तसं दिसतं. यशाचे शॉर्टकट्स कधीही नसतात, ही पळवाट नंतर अधिक लॉंग रूटवर आणून ठेवते. प्रत्येकाचे यशाचे रूट वेगळे, त्याची मोजपट्टी वेगळी, थांबे वेगळे पण सगळ्यांनाच घाई असते ती दुसऱ्यांना जज करण्याची. कष्टाला पर्याय नसतो त्यामुळे स्वतःला आपल्या क्षेत्रात अधिक एक्स्पर्ट बनवावे, अहोरात्र झोकून द्यावे मग यश तुमचंच आहे. वय वर्ष वीस ते चाळीस सतत कार्यमग्न रहावे आणि चाळिशीनंतर थोडं सुखासीन होत समाजासाठी काही करता आलं तर जरूर करावं. यश आपलं पोट भरून झालं तर दुसऱ्या मुखी घास भरवण्यात आहे, त्यात जे समाधान आहे ते पैशाने नाही मिळत. दुसऱ्यांसाठी काही करता येण्याची पात्रता सगळ्यांना मिळावी हीच सदिच्छा कारण ते सगळ्यात मोठं यश असतं.
#थिंक_पॉझिटिव्ह
#अर्चना
Nice write up Archana..
ReplyDelete