वावटळ

वावटळीनो शांत व्हा
तसाही मी आडवाच आता

या फुलांशी मैत्री नकोच केव्हा
जरा होतो मी कडवाच आता

उद्धवस्त गलितगात्र झालो
तरी पुन्हा तुडवाच आता

धुंद बरसून घ्या मेघानो
थिजलो तरी भिजवाच आता

प्राक्तनापुढे कोण जातसे
दोस्तांनो मागे वळवाच आता

भिजून कोरडेपण जे आले
त्या तिला कळवाच आता