Saturday, 25 February 2017

फिनिक्स

दुःखाचाही केला मी माज होता
लेऊन फेकला मी तो साज होता

जो पायदळी तुडवला गेला
तो कालचा वैताग होता

घ्यावी भरारी पुन्हा राखेतुनी
फिनिक्स तूझ्यात मी पहिला होता

कसा कुठे शोधावा तुला आता
समजूनही तू अनजान होता

या रेघेच्या चिंधड्या उडाल्या
तू कुठे ओलांडण्या आतुर होता

Wednesday, 22 February 2017

चॅटिंग

हातातलं पेन टेबलवर ठेऊन तिने परत मोबाईल चेक केला, नवीन मेसेज वगैरे काही दिसला नाही. फोन खाली ठेवून तिने दोन्ही हात डोक्यावर हात सरळ करून एक मोठ्ठा स्ट्रेच घेतला ताठ बसून मान खांदे हलवले, बोटं एकात एक अडकवून कटकट मोडली. दोन तास होऊन गेले #ती मान खाली घालुन लिहीत होती, आता थोडं रिलॅक्स होणं तर जरुरी होतं न बॉस. तिला आळस तर खूप आला होता पण हातात घेतलेली असाईनमेन्ट तर पुरी करावी लागणार होती, हल्ली कॉम्पुटरवर टाईप करायची सवय लागल्याने लिहायची सवय मोडली होती पण तिचा PC बंद असल्याने तिने हाताने लिहायला सुरुवात केली होती, तिच्या ऑफिसला फोन करून तिने तसं कळवून टाकलं होतं. मान पाठ एक झाली होती तिने परत एकदा वैतागून फोन चेक केला, निराश होऊन फोन खाली ठेवून ती खुर्चीतून उठली. गॅसवर एक कडक चहा केला आणि हातात कप घेऊन खिडकीत जाऊन उभी राहिली. संध्याकाळ होऊ लागल्याने पक्षांची किलबिल सुरु झाली होती. तिला जरा प्रसन्न वाटू लागलं, चहा पिऊन कप सिंक मध्ये टाकला आरशात डोकावून चेहरा ठाकठीक आहे की नाही हे एकदा बघून पायात सॅन्डल अडकवून ती घराबाहेर पडली.

एक तासभर मस्त मोकळ्या हवेत फिरून ती घरी आली, एकटा जीव सदाशिव साग्रसंगीत स्वयंपाक करायलाच हवं असं काही नाही. दारातच मोबाईल वाजत असलेला ऐकू आलं गडबडीत ती मोबाईल घरीच विसरून गेली होती. पटकन उचलून तिने चेक केलं तर कम्पनी जाहिरातीचा मिस कॉल दिसला तिच्या चेहऱ्यावर एक निराश छटा चमकून गेली. रात्री खायला थालपीठ करणार होती तोही मुड निघून गेला तोंड कडवट पडलं. कोपऱ्यावरच्या हॉटेलात फोन करून सँडविच मागवले ते कसेबसे खाऊन वर घटाघट पाणी प्याली. टीव्ही बघायचा सुद्धा मुड न्हवता ती चॅनल सर्फिंग करत बसली कंटाळून सगळं बंद केलं लाईट घालवले आणि बेडवर जाऊन आडवी झाली.

बेडवर पडली तरी तिच्या डोक्यातले विचार थांबत न्हवते, एक भकास उदासीनपणा भरून राहीला होता, घड्याळ रात्रीचे 12 वाजून गेलेलं दाखवत होतं डोळे मिटायचं नाव घेत न्हवते. तितक्यात उशिजवळच्या फोन वर मेसेज आल्याचा आवाज आला चपळाईने तिने फोन उचलला आणि व्हाट्स एप्प वर मेसेज पाठवणाऱ्याचं नाव वाचून टचकन डोळ्यात पाणी उभं राहिलं. साधा मेसेज होता 'काय करतेस'. खूप दिवसांनी अचानक जिवलग भेटल्यावर होते तशी तिची अवस्था झाली होती. तिने पटकन उत्तर दिलं.

गप्पा सुरु झाल्या त्याच्या गळ्यात पडून आपण बोलतोय आणि तो आपल्या केसात बोटं फिरवून हळुवार चौकशी करतोय असं फीलिंग तिला येऊ लागलं, नकळत ती अजून त्याच्या कुशीत सरकली आपलं थकलेलं डोकं त्याच्या बाहुवर ठेऊन शांत निवांत झालेल्या मनाने तिची आणि त्याची कुजबुज सुरु झाली. मध्यरात्र केव्हाच टळून गेली होती तिच्या फोनची बॅटरी 20 टक्केपेक्षा जास्त उतरल्याने अलर्ट टोन वाजला. लगेच तिचा मेसेज 'फोन बंद पडेल रे बॅटरी उतरली' 'आता भेटलो कि तुला पॉवर बँक देतो गं' ती कल्पनेने शहारत मोहरत होती. फोन कधीच बंद पडला. मानसिक समागमानंतरचा अनावर थकवा आणि आत्मिक आनंदाने ती कधीच झोपेच्या अधीन झाली होती


Sunday, 19 February 2017

ओझं

तिच्या पापण्यांची अजूनही झोपेच्या नशेतील उघडझाप बघून शेजारी तिला खेटलेल्या त्याला परत प्रेमाचं भरतं आलं, अजून रात्रीची धुंदी उतरली न्हवती तोवर हा परत बहर. त्याच्या अनावर हालचालींनी तिची साखरझोप चाळवली आणि नकळत त्याच्या मिठीत ती ओढली गेली.

धसमुसळा रांगडा तो आणि उफाड्याची ती शेजारच्या पाळण्यात गाढ झोपलेलं छोटं लेकरू. पहाटेच्या गारव्यात एकमेकांच्या शरीराची ऊब सुखावणारी तसेच चेतावणारी ऐन माघातली हि आग विझली आणि कोंबडं आरवलं, दिवसभराच्या कामाच्या याद्या डोक्यात घोळवून ती लगबगीनं उठणार तोच पाळण्यात हालचाल झाली. तीने लेकराला उचलून त्याचे ओले कपडे बाजूला केले आणि त्याचं भुकेलं तोंड आपल्या छातीला लावलं, लेकरू चुटूुचुटू पिऊ लागलं.

इतका वेळ तिला खेटलेला तो आता दुसऱ्या कुशीवर वळला, तोंडावर पांघरून घेता घेता नाष्टा तयार झाला की आवाज दे गं असं म्हणून घोरु लागला.

Friday, 17 February 2017

मैत्री

ती आणि तो असेच कधीतरी भेटले. तो हुशार, अभ्यासू , धाडसी. ती हुशार डोक्यात हजार किडे वळवळणारी पण भित्री. तो आला नी तिच्यात धाडस आलं 'तू बिनधास्त हो गं जरा मोकळेपणा येऊ दे कॉन्फिडन्स येऊ दे' असं तो वारंवार सांगत असे. तिलाही जरा बळ मिळालं तू पाठीशी रहा फक्त तिने त्याला हजारदा बजावलं..

त्त्यांच्यात गप्पा, वैचारिक सामाजिक कुठल्याही विषयावर चालत, कुठलाच विषय त्यान्च्या मैत्रीत वर्ज्य न्हवता. एकच गोष्ट न्हवती त्त्यांच्यात ती म्हणजे वासना तिचा कुठंही मागमूस न्हवता.. तिच्या मनात त्याच्याविषयी अपार आदर कुठेही गरज पडली की तिची नजर त्याच्याकडेच वळणार आणि तोही तिच्या नजरेच्या प्रतीक्षेत असायचा कधीही त्याने तिला विन्मुख नाही पाठवलं..जिथं जिथं जेव्हा गरज तिथं तिथं पाठीशी तो खंबीर उभा असायचा..

आणि एकदिवस सगळे बंध तोडून तोही बोलता झाला, तिच्याकडे तिच्या सर्वस्वाचं दान मागितलं , ती थोडी भांबावली गडबडली, अनपेक्षित नको त्या ठिकाणाहून नको ते बोलणं कानी पडल्याने सुरवातीला तिने दुर्लक्ष केलं. पण तो इरेला पेटलेला त्यानेच तिला धाडस शिकवलेलं तिने त्याला हिमतीने स्पष्ट नकार दिला...

आता तो अलिप्त परका झालेला ....ती परत दुबळी कोसळलेली आणि एक गतप्राण मैत्री जी कधीकाळी खूप सुंदर देखणी होती

Monday, 6 February 2017

मेघमल्हार

तुझ्या मनातलं हल्ली काही समजत नसतं
रिकामंच आहे कि दुसरं कुणी आत राहिलं

बघता बघता थंडीने काढता पाय घेतला
आणि उन्हाळ्याने तिला अलगद कवेत घेतलं

तुझ्या साठी लिहून लिहून शंभर पाने संपली
तेव्हा कुठं जरा आता तुला माझं म्हणणं पटलं

मी फलाटावर पाय ठेवला आणि गाडी सुटली
असं माझं नेहमीप्रमाणे आजही वेळापत्रक चुकलं

काही प्रश्न अनुत्तरित काहींची उत्तरं मिळाली
तरी अजूनही कागदावरचं नाही हे कोडं सुटलं

धो धो कोसळून गेलास आणि मेघमल्हार ऐकला
आता तरी म्हणशील का रे मन चिंब चिंब भिजलं

Friday, 3 February 2017

रिती ओंजळ

धिटाईला माझ्या तुही धीर दिला
नव्या घरोब्याची तुला हौस होती

नजरेचा इशारा लगेच झेलला तिने
तशी तीही जरा घरंदाज होती

जुन्या रस्त्यावरचे वळण वळताना
पुढे झक्क रोशनाईची वाट होती

खालमानेनेही मुकाट चालताना
नजर तिची खोल पाताळात होती

त्याने दिलेले सर्व घेऊन झाले
पुन्हा पुन्हा रिती तिची ओंजळ होती


उसवलेलं अस्तर

तुम इतना जो मुस्कुरा रहे हो
क्या गम है जिसको छुपा रहे हो

वरवरच्या सुखाआड खूपखूप दुःख लपलेलं असतं
हसऱ्या चेहऱ्याआत बेसुमार वेदना असते
कोऱ्या इस्त्री मारलेल्या डोळ्यात प्रचंड तुफान दडलेलं असतं
खळाळत्या पाण्यात घट्ट भावनांचं शेवाळ असतं

बेभान वाऱ्यात रुतून बसलेलं शल्य असतं
मुसळधार वळीवात गोठलेलं आभाळ असतं
मघाच्या थंडीत ज्वानीचा ज्वर असतो
वैशाख वणव्यातहि थंडथंड प्रतिसाद असतो

तुझ्यामाझ्या प्रेमात अबोल्याचा कहर असतो
नको तिथं उधाणलेला तिचा अतृप्त सागर असतो
अथांग समुद्रात स्थिर छोटी नाव असते
जल्लोषाच्या आतही दर्दभरी रात असते

उजळलेल्या रोषणाई सोबत मागे दाट अंधार आहे
सुग्रास जेवून भरल्या पोटी नित्य चिरंतन भूक आहे
सगळं कसं छान छान आहे तरी कोरं एक पान आहे
संसाऱ्याच्या तलम वस्त्राला उसवलेलं अस्तर आहे