प्रकाश

टोळ्या इथल्या मुजोर झाल्या
कुंपणाला शिरजोर झाल्या

न दिसे का वेदना कुणाची
डोळे असूनही कशा अंध झाल्या

पावसातही नसे ओल काही
संवेदना कोरड्या ठाक झाल्या

येशील का परतूनी पुन्हा तू
पाट्या मनाच्या आता साफ झाल्या

ओरखडे उठले मना मनावर
श्वापदांच्या भुका फार झाल्या

निसर्गा तुझे उपकार फार झाले
अंधारात तारका प्रकाश झाल्या

नको हाय खाऊ, घे मना तू उभारी
एक वार आला ढाली हजार झाल्या