सावळबाधा

सावळबाधा झाली
धार गवताला आली
आले मंद सूर कानी
मुरली मनाची झाली

नको वन्ही चेतवाया
नको जीवाची तलखी
मनी असू दे थंडावा
आग सुखाला पारखी

नको अति धगधग
मनी ऊब असू द्यावी
आग इतकी असू दे
पोळी शेकून निघावी

तुझ्या मनीचे बोल
मी जाणते सगळे
दूरदूर असूनही
नाही आपण वेगळे

ये एकदा फिरून
तुला मोकळे सोडले
तरी तुझ्या वाटेकडे
डोळे आतुर जाहले

नाही सोडणार रिता
काही तुजला देईन
मन मोकळे करून
तुझी ओंजळ भरीन

मित्रास पत्र

मित्रा,

आपण मित्र आहोत ना रे, चांगले मित्र. स्त्री पुरुष मैत्री सत्य की भ्रम या वादात न पडता जमलेली, सजलेली आपल्या मैत्रीची भट्टी

कधीकधी असं होतं...हो होतं, आपण जातो मैत्रीच्या सीमा पार करून...कधी आल्याड कधी पल्याड...आणि परत परत स्थिरावतो मैत्रीच्या शाश्वत जमिनीवर

कचकून भांडतो आपण, रुसतो, फुगतो...चक्क बोलचाल बंद करून टाकतो...मग हळूच किलकिलं करतो दार, शोधतो एखादी फट आणि मागचं पाठी टाकून पुनश्च हरी ओम पुटपुटतो

मैत्री आहे म्हणजे नेमकं काय आहे आपल्यात ... कधीकधी दिवसदिवस आपण बोलत नाही, पण मन मोकळं करण्यासाठी साठवत रहातो खुपसारा पसारा आणि भेटलो की मन मोकळं करून टाकतो

तुला आठवतं का ? आपण भांडलो नि बोलणं बंद झालं पण तू जपलीस नात्याची प्रतिष्ठा आणि मीही जपली जीवापाड...तुझ्याबद्दलचा राग, लोभ, मोह मी काहीही माझ्या वागण्यात दिसू दिला न्हवता... वाटायचं चारचौघात थोबाडावा तुला पण मी असं करणार नाही आणि तुही असं करणार नाहीस याचा विश्वास होता तुला नि मला

वादळं येतील जातील, मैत्रीची घट्ट असलेली बंधनं कदाचित सैल होतील...जगात काही शाश्वत नसतं हे ठाऊक आहे मला...आपण दुरावलो तरी तुझ्या माझ्या नात्यातील सौन्दर्य जपून ठेऊ, कडवटपणा आणून त्याच्या ठिकऱ्या नाही होऊ द्यायच्या

मैत्रीचं रेशमी वस्त्र दोघेही जपून ठेऊ...खूप खूप वर्षांनी आठवू मग ह्या वस्त्राचा तलम स्पर्श...रंग गेलेलं, पोत विरलेली आठवण मागे टाकायची आपण  आणि लक्षात ठेवायचा त्या रेशमाचा राजेशाही थाट

आज मी हे वचन देतेय तुला...कदाचित तू अशी कबुली देणारही नाहीस, नको देऊस...वचन न देताही हे सगळं न सांगता तू करशील हे माहीत आहे मला

तुझीच ,

#मैत्रीण

काय देशील देऊन तू देऊनी , जे माझ्याकडे नाही
राहू दे ओंजळ रिक्त ही , मला हवे ते तुझ्याकडे नाही

मला हवा झोपाळा लाकडी , जो झुलवेल नि खुलवेल मला
झुलवणे खुलवणे तुझे काम नाही, मला हवे ते तुझ्याकडे नाही

हिरवागार गालिचा पावले अनवाणी, स्पर्श मुलायम रेशमी
हि हिरवळ तुझ्या अंतरात नाही,मला हवे ते तुझ्याकडे नाही

इतका विश्वास असू दे राहू दे, झेलितो वार दगडांचे मीही
अपेक्षा दुसरी मलाही नाही, ,मला हवे ते तुझ्याकडे नाही

तुझ्या भरदार छातीशी बिलगूनी, काही हवे हवेसे बरळू दे
दुसरे अधिक काही मागणे नाही, मला हवे ते तुझ्याकडे नाही

#अर्चना

प्रेमाला ते व्यभिचार म्हणतात
इतके कसे कृपावंत होतात

किती येतात किती जातात
काही क्षणांचे मोती होतात

वेदना सोसवेना डोळे भरले
खानदानी जाणीवा पदर टाकतात

तुझे येणे आता होत नाही
कसले काटे हे तुला बोचतात

मी जाणते रोख नजरेचा तुझ्या
उगाच का पापण्या खाली झुकतात

ब्लू व्हेल एक फॅन्टसी

ब्लू

व्हेल एक फॅन्टसी
माझी फॅन्टसी जसा तू
तुझी मी असो नसो...

सत्य न येणारं स्वप्न
न अवतरणारे ब्रम्ह
न उकलणारे कोडं
हाती न लागणारे विश्व
हे सगळं तूच...तुझी मी असो नसो

क्षणात तोळा क्षणात मासा
आता असा तर मग तसा
आधी होकार मग नकार
नकारातून होकाराकडे
झुकलेला पिसाचा मनोरा तू...तुझी मी असो नसो

फॅन्टसी एक मोह गहिरा
ती एक भ्रम केवळ
तरीही ती असणे जिवंतपणा
फॅन्टसीविना जगणे बेचव
जगण्यातले चवदार नमक तू...तुझी मी असो नसो

अडते कुठे कुणाचे
दिन रात येते जाते
चक्र जगाचे सुरू रहाते
मावळतीला सूर्य ढळतो
सायंआकाशातली रंगपंचमी तू...तुझी मी असो नसो

कृष्ण सावळा माझा प्रियकर
तुला आवडतो भोळा शंकर
हरीच्या रुपातला हरेश्वर तू...तुझी मी असो नसो

ती फॅन्टसी जीवघेणी
मरगळल्या मला प्राण देणारा जीवदायी तू...तुझी मी असो नसो

ब्लू व्हेल एक फॅन्टसी
माझी फॅन्टसी जसा तू
तुझी मी असो नसो...