प्रेमाला ते व्यभिचार म्हणतात
इतके कसे कृपावंत होतात

किती येतात किती जातात
काही क्षणांचे मोती होतात

वेदना सोसवेना डोळे भरले
खानदानी जाणीवा पदर टाकतात

तुझे येणे आता होत नाही
कसले काटे हे तुला बोचतात

मी जाणते रोख नजरेचा तुझ्या
उगाच का पापण्या खाली झुकतात