तुझा रुबाब

तुझा मर्दानी रुबाब
मन पाणी पाणी झालं
भरदार उरामधी
उभं आभाळ तोललं

जीव थोडा थोडा होतो
मन शिवार पेटतं
देता मिशीला तू पिळ
लक्कं काळीज हालतं

गोरा चिट रंग तुझा
माझी सावळीच काया
गाठ बांधली आपली
अभ्री जांभूळ पेराया

तुला बघून बघून
माझं गोंदण हसतं
तुझ्या व्हटाला डसाया
मनं आखाडी कुढतं

नको नजरेचा झिम्मा
आता अवचित भेट
नाही तूटणार कधी
असा अंतरात खेट

बघू कडेला बसून
दुनियादारी आक्रीत
जीव शांत शांत व्हावा
तुझ्या उबारी मिठीत