बडे अच्छे लगते है

खूप दिवसांनी काल पूर्ण दिवस घरात एकटी होते. वाचन झालं, टीव्ही झाला, फेसबुक झालं तरी वेळ जाता जाईना. प्राईमवर बालिका वधू दिसला, खूप वर्षांनी बघितला. कुठेही न कंटाळता सलग बघितला. मागे कधीतरी बघताना टिन एज ते तारुण्य ह्यातले त्या दोघांना झालेले साक्षात्कार, छोटे छोटे भावनिक, शारीरिक बदल लक्षात राहिले होते. #और_तुम हे बडे अच्छे लगते है मधले शब्द अजूनही अंगावर रोमांच फुलवतात म्हणजे आपण अजूनही तरुण आहोत हे स्वतःला सांगून टाकलं.

एक समांतर गोष्ट जी आधी आत पर्यँत पोचली नव्हती ती मात्र ह्यावेळी धारदारपणे मनावर आदळली. अमलला शिकवणारे मास्तर ए. के. हंगल जे व्हायोलिन वाजवायचे त्यात शेवटी बॉम्ब सापडतात. अजून एक तरुण मुलगा जो विदेशी बांगड्या वापरू नका म्हणून जत्रेत गात असतो. रजनी ते गाणं ऐकून बांगड्या लपवून आणते. पुढे तोच मुलगा पोलिसांकडून मारला जातो, मास्तरला बेड्या घालून नेताना गाड्यावर टाकलेला कपाळात गोळी घुसलेला इंकीलाबी सताड डोळे आकाशाकडे लावून पडलेला असतो. हे सगळं बघत असलेली रजनी बांगड्याचा डब्बा अमलकडे देते आणि त्या पाण्यात सोडायला सांगते.

इंग्रजांकडून देश स्वतंत्र व्हायच्या वाटेवर असे कितीतरी मास्तर, इंकीलाबी झटले असतील त्यांची मोजदाद नाही. घराघरात रजनीनी आपल्या आवडत्या साड्या, बांगड्या स्वदेशीसाठी होळीत टाकल्या असतील. म्हणायला लव स्टोरी पण अशी नको ती हुरहूर लावून गेली