स्त्री

महिला दिन आला की महिलांविषयी आदर आणि प्रेमाच्या पोस्ट बघून स्तिमित व्हायला होतं. हाच का तो समाज जो चार आठ दिवसांपूर्वी गुरमेहर कौरविषयी नाही नाही ते बोलत होता. कार मध्ये तिचे दारू पिऊन धिंगाणा घालणारे फेक व्हिडीओ बनवून व्हायरल करणारी लोकं आज महिलांचं समाजातील स्थान आणि महत्व सांगायला हिरीरीने पुढे सरकतील. गुरमेहरच्या वक्तव्याला राजकीय पार्श्वभूमी असेलही तरीही तिला दिल्या गेलेल्या धमक्यांचे समर्थन कुणी करेल असं वाटलं न्हवत पण तेही बघायला मिळालं, आश्चर्य म्हणजे यात बायकाही कमी न्हवत्या. अरेच्या अशी कशी बोलली हि मुलगी , आमच्या पक्षाची नाही न मग मिळू दे धमकी, ब्रर्रर्रच झालं असाही सूर बरेच ठिकाणी वाचायला मिळाला...श्रुती धन्य झाल्या

कोण म्हणतं कि आता दिवस बदललेत पूर्वीसारखे अन्याय अत्याचार होत नाहीत, अजूनही हे सगळे प्रकार वेगवेगळ्या रुपात समोर येतंच असतात, फार कशाला लोकांना मुलगी अपत्य सुद्धा नकोसे असते. मुलग्याना जन्म दिला म्हणून स्वतःच काहीतरी तिर मारला असा समजणाऱ्या स्त्रिया सुद्धा कमी नाहीत. काल परवाच सांगली जिल्यात 19 स्त्रीभ्रूण मृत अवस्थेत सापडलेत हि अत्यंत शरमेची गोष्ट आहे. माहिलांबद्दल हा सावत्रभाव नवा नाही, एक तर देवी अथवा दासी या दोन रुपात तिला अडकवून टाकलं जातं, माणूस म्हणून तिच्याकडे कधीही बघितलं जात नाही, याला कारणीभूत ज्या काही धार्मिक मान्यता प्राप्त गोष्टी आहे त्यातली एक मनुमहाशयांनी सांगितलेली म्हणजे "स्त्री स्वातंत्र्यम न अर्हती" म्हणजेच स्त्रीला स्वातंत्र्य देऊ नका. स्वातंत्र्य उपभोगण्याची तिची लायकी नसावी अशा पुरुषी कांक्षेतुनंच हे असे श्लोक रचले गेले.

मुकोऽस्ति को वा बधिरश्च को वा
वक्तुं न युक्तं समये समर्थः ॥
तथ्यं सुपथ्यं न श्रुणोति वाक्यं
विश्वासपात्रं न किमस्ति नारीम ॥19॥
-मनिरत्नमाला, (रचयिता :आद्य शंकराचार्य)
अर्थ - गुंगा कौन है? जो समयपर उचित बात कहने समर्थ नही है. बहरा कौन है? जो यथार्थ और सुपथ्य वचन नही सुनता है. विश्वास के योग्य कौन नही है, नारी

धर्मव्यवस्थेच्या मूळ ढाच्यातच समस्या आहे.महिला विश्वासपात्र नाहीत हे धर्माने ठरवून टाकले आहे. महिलांवरील भेदभावाचे मुळ असे खोलवर रूजलेले आहे.

ढोल, गवार, पशु, शुद्र , नारी
ये सब ताडन के अधिकारी
तुलसीदासाने रामचरित मानस मध्ये म्हटलंय.
 माता, पत्नी, मुलगी यांना साधे विश्वासपात्रही समजू नका, अशी शिकवण धर्म देतो. त्यांची तुलना पशु आणि निर्जीव ढोलाशी केली जाते. ज्यांना बडवत राहिले पाहिजे. ही मानसिकता बदलली तरच महिलांवरील अत्याचार थांबतील.

पुरुषांना जितक्या सहजासहजी सगळ्या गोष्टी मिळाल्या तितक्या स्त्रियांना कधीही मिळालेल्या नाहीत. त्यासाठी त्यांना कायमच झगडावं लागलंय आणि यापुढेही हि लढाई सुरूच असणार आहे. खरं तर महिला दिन हा स्त्रियांच्या राजकीय, आर्थिक आणि सामाजिक क्षेत्रातील योगदानाबद्दल आदर आणि आभार व्यक्त करण्यासाठी साजरा करण्याची पद्धत आहे व होती पण हल्ली काही ठिकाणी याला निव्वळ उत्सवाचे आणि सणाचे रूप देण्यात येत आहे. पूर्वी जागतिक महिला दिन खूप वेगवेगळ्या तारखांना साजरे केले गेले आहेत, 8 मार्च हि तारीख आता जागतिक स्तरावरून मान्य करण्यात आली आहे. आता 8 मार्च तारीख कुठून आली तर 8 मार्च 1914 रोजी लंडन येथे महिलांना मतदानाचा हक्क मिळावा म्हणून एक मोर्चा काढण्यात आला होता. या मोरच्यात भाषण देण्यासाठी जात असताना सिलवीया पँनखर्स्ट नावाच्या स्त्रीला अटक झाली, आणि याच आंदोलनानंतर स्त्रियांना मतदानाचा हक्क मिळाला म्हणून 8 मार्च हा जागतिक महिला दिन म्हणून साजरा करण्यात येतो, या तारखेचे इतर अनेक संदर्भही मी वाचलेले आहेत

मुक्त स्त्री कशाला म्हणायचे , माझ्या मते जी स्त्री स्वतःचे निर्णय स्वतः घेऊ शकते त्यानुसार स्वतः कष्ट करण्याची जीची तयारी असते निर्णय चुकलाच आणि सगळं फसलं तर चुकांची जबाबदारी घेते ती खऱ्या अर्थाने मुक्त स्त्री. आजची स्त्री सर्वार्थाने पुढे आहे असं मी तरी समजत नाही. पुढे म्हणजे नक्की कुठं जायचंय पुरुषांना मागे टाकण्याचा अट्टाहासच स्त्रीसक्षमीकर्णाला मागे खेचतो. पहिलं एक गोष्ट समजून घेतली पाहिजे स्त्री पुरुष हे समान नाहीतच, त्त्यांच्यात नैसर्गिक भेद आहेत . स्त्री पुरुष समान नसून एकमेकाना पूरक आहेत. कुणाला तरी मागे टाकण्याची उबळ स्त्रीमुक्तीला घातक आहे. स्त्रीने स्वतःला बिचारं समजणं आधी बंद करायला हवं. समाजाकडून दया, कीव याची अपेक्षा न करता सन्मानाने जगावं मग ती स्त्री असुदे अथवा पुरुष. स्त्रिया जोपर्यंत स्वतः हे बिचारेपण झुगारून देत नाहीत तोवर त्या मुक्त होणं अशक्य मात्र त्यासाठी आर्थिक दृष्टया सक्षम असणं आवश्यक आहे. मी बरेचदा बघते बायकांची एन्जॉयमेन्ट हळदीकुंकू,साड्या, उखाणे यापलीकडे जातच नाही. स्त्रीला नटण्याची हौस उपजतच असते तिने जरूर नटावे पण एक व्यक्ती म्हणून स्वतः आधी खंबीरपणे उभे रहाणे गरजेचे आहे.