चलो एक बार फिरसे अजनबी बन जाये

सनी बदमाश गँगचा मेंबर, नुसता राडा करण्यात पटाईत. त्यात त्याचाही दोष न्हवता म्हणा आई लहानपणीच गेलेली, वडिलांचा सगळा वेळ पोट भरण्यासाठी वणवण करण्यातच जाई कुठलंही ठराविक काम न्हवतं, मिळेल ते काम करत असत. मुलाला वळण लावायला त्यांच्याकडे वेळच न्हवता. सनी गुंड मवाली झाला नसता तरच नवल. देवानं चांगलं रंगरूप दिलं होत, धिप्पाड शरीरयष्टी होती. पण कारनामे असे होते कि पंचक्रोशीत त्याच्या नावाचा वेगळ्याच प्रकारचा दबदबा होता. त्याच त्यालाही काही विशेष वाटत नसे, तो आपल्याच मस्तीत जगत होता. गद्धे पंचवीशीतला सनी मस्त मजेत जगत होता आणि एक दिवस त्याची नजर त्याच भागात रहाणाऱ्या एका मुलीवर पडली. तिचं नाव नीता एकदम साधी सरळ, मध्यमवर्गीय घरातली मुलगी. दिसायला रूप मात्र लाखात एक. तिला भुलवण्यासाठी सनीच्या निरनिराळ्या क्लुप्त्या सूरु झाल्या, सुरवातीला त्याला टाळणारी नीता हळूहळू चोरून द्याच्याकडे बघू लागली, त्याचं पिळदार शरीर तिला खुणावू लागलं. आणि लपुनछपुन भेटी गाठी पण सुरु झाल्या. त्याचं रांगडेपण तिला भूल घालत होतं, घरच्यांशी खोटं बोलून ती त्याला भेटू लागली, हिंडण फिरणं मस्त मजेत सुरु झालं. नीता आणि सनीचं जवळ येणं हळूहळू सगळ्यांच्या लक्षात येऊ लागलं, मांजराने डोळे बंद केले तरी बाकीचे बघतच असतात. लवकरच हि बातमी तिच्या घरी जाऊन धडकली.

सज्जन नाकासमोर बघून चालणाऱ्या आई वडील आणि भावाच्या पोटात गोळाच आला. सनी तो मवाली आपल्या पोरीचा जोडीदार नुसत्या विचाराने त्या तिघांचेही धाबे दणाणले. नीताला सनीपासून दूर करण्यासाठी तिच्या घरचे सरसावले, गोड गोड बोलून नीताला लांबच्या एका मावशीकडे पाठवण्यात आलं, नीता घरच्यांना विरोध तरी कशाच्या जीवावर करणार ती ज्याच्यावर जीव लावून बसली होती तो दिसायला गोरागोमाटा असला तरी आपल्या काळ्याकृत्यांबद्दल प्रसिध्द होता. निताचं लग्न ठरलं,तारीख नक्की झाली , तिला घरात जवळजवळ कोंडून घातलं होतं. एकदा हि मुलगी उजवली तिचे हात पिवळे झाले की आपण सुटलो असं तिच्या आईवडिलांना वाटत होत. मुहूर्त नसून पण काढिव मुहूर्तावर लग्नाची तिथी धरली. नीता स्वस्थ बसणाऱ्यातली न्हवती तिचं मन नुसतं सनीकडं ओढ घेत होत. मैत्रिणीकरावी तिनं त्याला निरोप पाठवला नी भेटायला ये असं कळवलं, तो पण भेटायला उत्सुक होता. त्याची अवस्थापण तिच्यापेक्षा वेगळी न्हवती. भेटायला गेलं की तसंच पळून जाऊन लग्न करायचं असं दोघांनी गुपचूप ठरवून टाकलं.

सकाळपासूनच पावसाची झड लागली होती, मुसळधार कोसळत होता. नीताने आपल्या छोट्या हॅण्डबॅग मध्ये एकजोडी ड्रेस आणि थोडे पैसे घेतले, मैत्रिणीला बोलवून घेतले. ठरल्याप्रमाणे बाजारात जाऊन येतो असं आईला सांगून दोघी बाहेर पडल्या. नीताच्या सोबतच रहा नी तिला परत घरी लवकर सोड असं तिच्या मैत्रिणीला बजावायला आई विसरली नाही. त्यांच्या नेहमीच्या स्पॉटला नीताला सोडून मैत्रीण गेली, तुमचं शुभमंगल झालं की कळवा असं चिडवून ती गेली. नीता आडोश्याला उभी राहिली, श्रावणात आषाढ लागल्या सारखा बरसत होता. उभं राहून पायाला रग लागली तिथंच एका दगडावर टेकली. तास झाला दोन तास झाले सनीचा पत्ता नाही जीव कासावीस झाला. होताहोता संध्याकाळ झाली अंधारून आलं. आता तो येणार नाही याची खात्री होऊन नीता उठली, रिक्षा करून घरी आली. बाहेरचा पाऊस तिच्या डोळ्यातून कोसळू लागला प्रेमभंग, अव्हेरला गेल्याचा अपमान, आपली निवड चुकल्याचं दुःख ओसंडून वाहू लागलं. चार दिवसावर लग्न आलेलं असताना आपण असल्या माणसासाठी आई वडिलांना फसवायला निघालो होतो याची शरम पण वाटत होती.

पुढच्या काही दिवसातच नीता सौ. अजय झाली मागचं सगळं पाठीमागे सोडून नवा डाव मांडला, अजय पण तिच्यावर खूप प्रेम करू लागला. काही दिवसातच सनी तिच्या मनातून पूर्ण नाहीसा झाला कधी आठवलाच तर त्याच्याबद्दल फक्त चीड आणि संताप वाटे. प्रेमाच्या वाटेवर फसवणूक करणाऱ्याबद्दल तिला आपुलकी तरी का वाटावी. अजय आणि नीताच्या लग्नाला 2 वर्ष उलटून गेले, लवकरच त्यांच्या कुटुंबात छोटंसं गोड बाळ येणार होत. अजयच्या मित्राकडे काहीतरी कार्यक्रम होता म्हणून नीता नी तो असे दोघे तयार होऊन निघाले. घराबाहेर पडतानाच पावसाळी हवा बघून नीताला नकोसं वाटत होतं. त्या मित्राच्या घराच्या पार्किंग मध्ये गाडी शिरता शिरता हलक्या श्रावणसरींनी चांगलंच उग्ररूप धारण केलं होतं. पार्किंग एरियापासून मुख्य प्रवेशद्वार जरा दूर होतं, तिच्या तलम साडीकडं नजर टाकून अजय म्हटला, तू इथंच थांब मी आतून छत्री आणतो आणि तो पळतच आत गेला. ती अजयची वाट बघत उभी होती तितक्यात आपल्याकडं कुणीतरी बघतय याची जाणीव होऊन तिनं इकडं तिकडं पाहिलं तर समोरच्या पॅसेज मध्ये सनी उभा होता, तोच रुबाब तोच देखणा चेहरा.

ती तिथून निघायच्या विचारानं पाऊल पुढे टाकणार तोच सनी झपझप तिच्या दिशेने आला. तिच्या समोर उभा राहून एकवार त्यानं तिचं निरीक्षण केलं, नजर तिच्या मंगळसूत्रावर रेंगाळली. त्याच्या नजरेत थोडी विश्शनता नीताला जाणवली. ती बोलायला तोंड उघडणार तोच दुरून तिला अजय छत्री घेऊन येताना दिसला, नीताच्या काळजात धस्स झालं. हा गुंड मवाली सनी अजयसमोर काहीबाही बरळला तर माझ्या संसाराचं काही खरं नाही असा विचार झटकन तिच्या डोक्यात चमकून गेला. भित्र्या हरिणीसारखी ती जवळ येणाऱ्या अजयकडे आणि समोर उभ्या असलेल्या सनीकडे बघत होती. अजय जवळ येत 'अगं चल लवकर' असं तिला म्हटला तोच पुढे होऊन सनीने त्याला शेकहॅण्डला हात पुढे केला,'मी सनी नीताच्या घराजवळ रहात होतो, तुम्हाला भेटून आनंद झाला' अजय पण फॉर्मलिटी पूर्ण करून छत्री उघडून पुढे गेला, मागून नीता खाली मान घालून सनीच्या जवळून पुढे गेली, जाताजाता तिनं त्याचे हळुवार आवाजातले शब्द ऐकले जे फक्त तिच्यासाठी होते,'मी इतका वाईट नाही गं, त्यादिवशी माझा अकॅसिडेंट झाला म्हणून येऊ शकलो नाही, तू संसारात खूप पुढे गेलीस अशीच सुखी रहा'

'का आला हा आताच नको तेव्हा समोर आणि परत चूक त्याची न्हवतीच कि, इतके दिवस त्याला दूषण नी दोष देऊन संसारात रमले आता हे मला जमेल का, छे जमलंच पाहिजे' एक ना अनेक विचार तिच्या डोक्यात घिरट्या घालत होते, अजयसोबत चालताना बाहेरचा श्रावण तिच्या डोळ्यातून पण बरसू लागला होता, नशीब पावसाचं पाणी चेहऱ्यावर येत होतं म्हणून अजयला तिचं रडणं दिसणार न्हवतं, ती कधी ते दिसू पण देणार न्हवती.